Անհատական աշխատանք

Вечный дождь

Стоя на носу корабля ветер обдувал моё лицо. Шум моря и выстрелы пушек совмещаяс получалась песня под которую мы танцевали в трюме. Мясо и рома как будто было бесконечно количество и оромат блюд манил меня в мир грёз. И после буиной пянки мы погрузились в сон. В небе выресовывалась картина и её красота очеровывала и влюбила в себя богов которые начали лить слезы радости. Палубу осыпал дождь богов и иза чего уровень моря начал подниматься. Все города и холмы были погружение под толстый слой воды. Остались лишь некоторые флоты и корабли они начали плыть ко всем гором которые остались над водой. И вот мы проснулись вокруг только вода и в далике были видны вершины гор которые блистали от солнечного света. Песня море сменилась вечным звукам капами дождя. Все переживания и невзгоды чужды мне. Пусть это будет неменуемая гибель в виде смерти с косой, или могущественное бедствие.

Անվերջ անձրև

Նավի աղեղին կանգնած՝ քամին փչում էր դեմքիս ։ Ծովի ձայնն ու թնդանոթների կրակոցները միաձուլվեցին և կազմեցին մի երգ, որի տակ մենք պարեցինք նավամբար։ Թվում էր, թե միսն ու ռոմը անսահման էին, և ճաշատեսակների բույրն ինձ գայթակղում էր դեպի երազների աշխարհ։ Իսկ աշխույժ հառպանոցից հետո մենք երազի մեջ ընկանք։ Երկնքում մի նկար հայտնվեց, և նրա գեղեցկությունը կախարդեց ու սիրահարեց աստվածներին, որոնք սկսեցին ուրախության արցունքներ թափել։ Աստվածների անձրևը թափվեց տախտակամածի վրա, որի պատճառով ծովի մակարդակը բարձրացավ։ Բոլոր քաղաքներն ու բլուրները սուզվում էին ջրի հաստ շերտի տակ։ Մնացին միայն մի քանի նավատորմ և նավեր, նրանք սկսեցին նավարկել դեպի բոլոր լեռները, որոնք մնացին ջրի վերևում։ Եվ այսպես, մենք արթնացանք միայն ջրի շուրջը և հեռվից տեսանք արևի լույսից փայլող լեռների գագաթները։ Ծովի երգին փոխարինեցին անձրեւի կաթիլների հավերժական կատկտոցները։ Ինձ համար խորթ են բոլոր փորձառություններն ու դժվարությունները: Թող դա լինի անխուսափելի մահ՝ դեզով մահվան տեսքով, կամ հզոր աղետ։